باید گفت‌وگو را در جامعه ترویج کنیم چراکه محدود کردن، اجازه ندادن، سانسور و توقیف حتماً به ضرر خودش تبدیل می‌شود و اکنون هم آثارش را در جامعه می‌بینیم.
اگر یک فیلم با تحلیل و دیدگاه ما مخالف باشد یا کارگردان بخواهد یک زاویه خاصی را برجسته کند اشکالی ندارد . واقعیت‌های هنر این اقتضاها را دارد.
یک فیلم که دستگاه قضایی، اجرایی، سیاسی یا مدیریت کشور را نقد می‌کند یا حتی اشکال می‌گیرد، ممکن است نادرست هم بگوید که ما هم نقدش می‌کنیم و می‌گوییم اشتباه کردی، ولی توقیف چندان منطق ندارد. رویکرد توقیف هیچ کمکی به رشد و تعالی و روشن شدن افکار نمی‌کند.
رئیس مرکز اسناد انقلاب اسلامی گفت: یک کار غلط و اشتباه ارزش‌هایی برای خودش دارد. یک ارزش هنری و یک خلاقیتی دارد. نقدش می‌کنیم و می‌گوییم این گزارش نادرست است. این روایت یا برداشت و تحلیل شما صحیح نیست؛ اما نمی‌توانیم بگوییم کسی حرف نزند، کسی فیلم نسازد، کسی برداشتی خلاف برداشت ما نداشته باشد؛ این رویکردها غلط است و معمولاً هم به ضد خودش تبدیل ممی‌شود.
وی تاکید کرد: با یک دیالوگ یا یک پاراگراف همه چیز در انقلاب و کشور و نظام هستی جابه‌جا می‌شود؟ ما انقلاب و نظام و جامعه را اینقدر کوچک و دربسته و تحت تاثیر یک فیلم و دو جلد کتاب می‌دانیم؟
پورمحمدی تصریح کرد: به هر حال کتاب دو نقطه اشتباه دارد. ما نباید آن را سانسور کنیم، چرا که آن هم برای خود طرفدار دارد. اجازه بدهیم بیاید و چاپ بشود، ما هم نقد می‌کنیم و جوابش را می‌دهیم. اگر کتاب ضاله است و اعتقادات را به‌هم می‌زند یا به عنوان گزارش‌های تاریخی دروغ‌های آشکار و خلاف می‌گوید و تحریف‌های شدید انجام میدهد، باید جلوی آن را بگیریم. اما فیلم یک داستان است، یک صحنه‌پردازی است. الزاماً واقعیت را بیان نمی‌کند. یک برداشت، یک تحلیل، یک رویکرد و یک داستان را روایت می‌کند.
وی ادامه داد: ما با یک جامعه بزرگ، فرهیخته و آگاه سر و کار داریم؛ جامعه‌ای که با دنیا ارتباط دارد و در حال رشد و تعالی است. باید با مقتضیات این جامعه تدبیر و مدیریت کنیم. باید در جامعه مفاهیمی مانند تحلیل، گفت‌وگو و مباحثه را ترویج کنیم. محدود کردن، اجازه ندادن، سانسور و توقیف حتماً به ضرر خودش تبدیل می‌شود و الان هم آثار آن را در جامعه می‌بینیم.
