ای مردم آزاده‌ی آمریکا، ای کسانی که روزی با امید به آینده‌ای بهتر، شعار «اول آمریکا» را فریاد زدید و ترامپ را رئیس جمهور خودتان کردید!؟
شما خواستید کشورتان از جنگ‌های بی‌پایان، دخالت‌های بی‌ثمر و هزینه‌های بی‌دلیل رها شود. خواستید فرزندانتان در صلح رشد کنند، مالیات‌هایتان صرف رفاه داخلی شود، و پرچم‌تان نماد آزادی باشد، نه ابزار جنگ. اما امروز، آن آرمان‌ها زیر سایه‌ی حکمرانی تاجری خودشیفته و سیاست‌های متناقض، رنگ باخته‌اند و از خواست مردم به ابزار قدرت تبدیل گشته است.
مردم آمریکا با چشمان خود می‌بینند که دولتشان شش روز است تعطیل شده؛ چک‌های پرداختی به دستشان نرسیده، بدهی‌ها روزبه‌روز سنگین‌تر می‌شود، و هزینه‌ی جنگ‌های خاورمیانه و اسرائیل از جیب همان مردمی پرداخت می‌شود که قرار بود دیگر هرگز بهای جنگی را نپردازند. جنگ‌هایی که نه برای امنیت شما، بلکه برای جاه‌طلبی‌های سیاسی و نمایش قدرت به راه افتاده‌اند ترامپ روزی بایدن را به‌خاطر هزینه‌کرد در اوکراین به سخره می‌گرفت، اما امروز چندین برابر آن مبلغ را به اسرائیل اختصاص داده تا آتش جنگی تازه در خاورمیانه برافروزد.
در ژوئن ۲۰۲۵، گران‌ترین حمله‌ی هوایی تاریخ آمریکا علیه کشوری(ایران) صورت گرفت که بنا بر گزارش آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، نه سلاح هسته‌ای داشت و نه برنامه‌ای برای ساخت آن. آیا این حمله پاسخی به تهدیدی واقعی بود، یا صرفاً مرهمی بر غرور زخمی‌شده؟ هنگامی که «امنیت ملی» به ابزاری برای تسویه‌حساب‌های سیاسی تبدیل شود، مرز میان جنگ واقعی و نمایش نظامی از میان می‌رود.
شعار «اول آمریکا» قرار بود صدای مردم باشد، نه فریاد جنگ؛ پناهِ کودکان، سالمندان، کارگران و معلمان باشد، نه پوششِ بمب‌ها و موشک‌ها. اما امروز، همان کسانی که دیروز جنگ اوکراین را «هدر دادن پول مردم» می‌خواندند، امروز با لبخند از جنگ اسرائیل دفاع می‌کنند.
شعار ضدجنگ شما امروز با چهره‌ای جنگ‌طلب بازگشته است. جنبشی که وعده داده بود بودجه‌های نظامی را مهار کند و از کودکان، سالمندان، کارگران و معلمان حمایت کند، نه از بمب‌ها و موشک‌ها ، امروز با افتخار از هزینه‌های جنگ سخن می‌گوید. این تناقض زمانی آشکارتر می‌شود که همان فردی که جنگ اوکراین را «هدر دادن پول مردم» می‌دانست، امروز با لبخند از جنگ اسرائیل دفاع می‌کند.
در بحبوحه‌ی این بحران، دولت فدرال تعطیل شده است. هشتصد هزار کارمند بدون حقوق مانده‌اند، دادگاه‌ها نیمه‌فعال‌اند، و برنامه‌های کمک غذایی در پانزده ایالت در آستانه‌ی فروپاشی قرار دارند. با این حال، کاخ سفید همچنان در پی افزایش بودجه‌ی نظامی برای متحدان خارجی است؛ گویی فقر و گرسنگی در داخل کشور بخشی از «منافع ملی» تلقی می‌شود. آیا این همان «اول آمریکا»ست که ترامپ وعده همرایش را با شما داده بود؟
ترامپ دموکرات‌ها را مقصر می‌داند، اما حقیقت این است: او خواهان بودجه‌ای‌ست که کمک به اسرائیل را تضمین کند، حتی اگر به قیمت کاهش بودجه‌ی درمان و تغذیه‌ی کودکان آمریکایی باشد. این نه تنها خیانت به اقتصاد، بلکه خیانت به قلب ملت شماست
و حالا، پرسش‌هایی که وجدان هر آمریکایی را به لرزه می‌اندازد:
– اگر ایران فاقد سلاح هسته‌ای‌ست، چه توجیهی برای آن بمباران سنگین وجود دارد؟
– اگر هزینه‌ی جنگ اوکراین اسراف بود، چرا هزینه‌ی جنگ اسرائیل مقدس شمرده می‌شود؟
– و اگر شعار «اول آمریکا» حقیقت دارد، چرا نخستین قربانیان آن خود مردم آمریکا هستند؟
تعطیلی دولت فقط خاموشی ادارات نیست؛ این خاموشی وجدان سیاسی‌ست. جایی که شعارها به نقاب تبدیل می‌شوند، و سیاست خارجی از خدمت به مردم به بازی قدرت بدل می‌گردد.
ای مردم آمریکا،
شما حق دارید بپرسید: چگونه ممکن است میلیاردها دلار برای جنگ‌های بی‌پایان هزینه شود، در حالی که خانه‌های خودتان در حال فروپاشی‌اند؟ شاید وقت آن رسیده باشد که شعار «اول آمریکا» را از دست سیاستمداران پس بگیرید و دوباره بر زبان خودتان بنشانید. تا زمانی که این شعار در خدمت قدرت باقی بماند، نه شما در امنیت خواهید بود، و نه آبروی آمریکا در جهان پابرجا خواهد ماند..
