در جنگ‌های نوین، پایتخت دیگر فقط یک شهر نیست؛ یک ابرهدف استراتژیک است که هم‌زمان چند جبهه را در خود متمرکز کرده: فرماندهی نظامی، ثبات سیاسی، سرمایه روانی ملت، و تصویر بین‌المللی کشور. ضربه به آن، نه‌فقط یک عملیات نظامی، بلکه تلاشی برای فروپاشی قدرت ملی از درون است.
تل‌آویو ، قلب تپنده رژیم صهیونیستی است. جایی که دولت، ارتش، اقتصاد و رسانه‌ها در یک نقطه جمع شده‌اند. تسلط بر آن یا حتی اخلال در کارکردهای حیاتی‌اش، می‌تواند ستون فقرات این رژیم را از درون بشکند. در دکترین‌های نظامی مدرن، حفاظت از پایتخت‌ها هم‌سنگ دفاع از حاکمیت ملی تعریف شده است.
پایتخت‌ها معمولاً محل استقرار مراکز فرماندهی کل قوا، ستادهای امنیتی، نهادهای قانون‌گذاری و مراکز دیپلماسی‌اند. اما جنگ مدرن تنها بر توپ و تانک تکیه ندارد. حمله سایبری به زیرساخت‌های انرژی و ارتباطات، بی‌ثبات‌سازی روانی از طریق جنگ رسانه‌ای، و ایجاد اختلال در روایت رسمی، ابزارهایی هستند که دشمنان در دستور کار قرار می‌دهند.
سقوط بغداد در ۲۰۰۳، سقوط طرابلس در ۲۰۱۱، و حمله به بلگراد در ۱۹۹۹، همگی یک پیام واحد داشتند: پایان سیاسی جنگ، از دروازه پایتخت عبور می‌کند، حتی اگر مقاومت نظامی در سایر جبهه‌ها ادامه داشته باشد.
فراموش نکنیم که امروزه سرنوشت جنگ‌ها، نه در خاکریزها، بلکه در نبض تپنده‌ی پایتخت‌ها نوشته می‌شود.
سجادی پناه
