اظهارات ناپخته و بی‌شرمانه‌تان مانند «حق‌شان بود ضربه بخورند» یا «چقدر باید احمق بود که این‌گونه رفتار کرد» نه نشان از اقتدار، که نشانه‌ی پریشانی ذهنی و درماندگی مردی دارد که گمان می‌برد با مشت بر میز کوبیدن، می‌تواند حقیقت را در غبار دروغ پنهان کند. این واژگان سبک‌سرانه، نه زبان یک سیاستمدار بالغ در قرن بیست‌ویکم، که پژواکِ صدای استعمار پیر است؛ پژواکی که از اعماق تاریخ شرم‌بار سلطه‌جویی برخاسته و امروز در دهان شما بازتاب یافته است.
اگر از منظر واژگون و سادیسم‌زده‌ی شما، پافشاری بر حق ملت برای پیشرفت، عزت، و استقلال، نامش «حماقت» است، آری! ما در منطق معیوب شما «احمق»ایم. اما در ترازوی تاریخ و در نگاه وجدان‌های بیدار، ما نماد بصیرت، صلابت، و هوشیاری هستیم. ما احمق نیستیم؛ ما نافرمانیم! نه سر خم می‌کنیم تا دست خون‌آلودتان را ببوسیم، و نه بر لبخندی فریبنده شما کرنش می‌کنیم . ما زیر بار قیمومت هیچ سلطه‌گری نمی‌رویم.
برجام را شما با وقاحت زیر پا گذاشتید؛ پس بی‌جا می‌کنید درباره‌ی تبعات بازگشت ایران به مسیر طبیعی غنی‌سازی هشدار بدهید. ایران هیچ‌گاه به زبان زور پاسخ مثبت نمی‌دهد، چون از سرِ گرسنگی یا نیاز به دلسوزی در این معادلات نیامده که شما گمان ببرید با تشر و فریاد می‌توان ملت ما را به زانو درآورد. این ملت هر تهدید را به فرصتی برای بیداری، خودباوری و پیشرفت بدل کرده است.
آقای ترامپ! اگر قرار است ما هم لحن سخن را تند کنیم، بگذارید حقیقت را بی‌پرده و بی‌ملاحظه با دنیا در میان بگذاریم: شما و اربابانتان در کاخ سفید لکه‌ی ننگی ابدی بر پیشانی بشریت‌اید؛ نه‌تنها با اشغال خونین عراق، بلکه با سال‌ها غارت بی‌شرمانه‌ی ثروت‌های این سرزمین، تکلیف «آزادسازی» را روشن کردید. شما با ادعای دروغین «مبارزه با سلاح کشتار جمعی» همان گونه که امروز بر طبل بمب اتمی در ایران می کوبید عراق را به خاک‌وخون کشیدید و، در کمال وقاحت، گسترده‌ترین چپاول قرن را سامان دادید.
هنگامی که بغداد در آتش و خون می‌سوخت، نظامیان شما چون شغال‌های گرسنه، راه را برای غارت و ویرانی باز کردند: موزه ها و حتی آثار تمدنی هزارساله عراق قربانی دندان طمع شما آمریکایی ها شد. فقط دو وزارتخانه را همان روز سقوط بسته و محافظت کردند: وزارت کشور ـ تا اسناد اطلاعاتی حکومتی را حفظ کنند ـ و، مهم‌تر از همه، وزارت نفت! تمام مخازن، اسناد، نقشه‌ها و زیرساخت‌های نفتی عراق را سربازان شما با دقتی مثال‌زدنی از دسترس مردم و حتی نیروهای ملی عراق خارج کردند. هر جای دیگری را به وحشی‌ترین غارت ها سپردند، اما نفت را دیوارکش کردند تا امنیت چپاول تضمین شود.
شما فقط قاتل یک نسل نبودید، بلکه آینده‌ی عراق را نیز به غارت بردید. کنترل کامل بر درآمدهای نفتی عراق را تا سال‌ها حفظ کردید؛ هر دلار نفت این کشور از صافی آمریکا رد شد و ایالات متحده با این غارت سیستماتیک، نه‌تنها اقتصاد عراق را همچنان اسیر نگاه داشت، بلکه سود بادآورده‌ی خود را هم تضمین نمود. این فقط برداشت ما نیست، بلکه حقارتی است که حتی رسانه‌ها و کارشناسان غربی بدان اعتراف می‌کنند: جنگ عراق «برای نفت» بود و نتیجه‌اش فقر و مصیبت برای مردم عراق، اما ثروت برای شرکت‌های بزرگ نفتی آمریکایی و بریتانیایی.
شما اربابان نفت و آتش، فردا را نخواهید دید؛ تاریخ شما را، در کنار هیتلرها و موسولینی‌ها، به‌عنوان دشمنان بشریت و غارت‌گران آزادی، ثبت خواهد کرد. ایران نه عراق است، نه سوریه. این ملت تاریخ را با خون و مقاومت رقم زده و، همان‌طور که عراق را در آتش نفت و خون غرق کردید اما تسخیر نکردید، این خاک هم هرگز زیر پای امثال شما زانو نخواهد زد.
پس جناب ترامپ! دهانتان را به پند و نصحیت درباره‌ی ایران باز نکنید؛ شما که تا دیروز خون و ثروت عراق را نوشیدید و امروز با دست پُر از جنایت و پرونده‌ای آغشته به نفت و خون، برای ملت‌های آزاد خط و نشان می‌کشید، صلاحیت سخن‌گفتن از انسانیت، حقوق بشر یا «عقلانیت» را ندارید. تاریخ نه شما را می‌بخشد، نه ملتی که سال‌ها قربانی شرافت‌فروشی شما شد.
شما وارث همان ساختاری هستید که کودتای ننگین ۲۸ مرداد را در ایران حمایت کرد، و امروز نیز از شنیدن نام یک ایران مستقل دچار وحشت می‌شوید. از غنی‌سازی می‌هراسید؟ بله، زیرا قدرت یک ایران مقتدر و مستقل را به‌خوبی می‌شناسید. اما بدانید همان‌گونه که مردم عراق، دروغ‌های‌تان را رسوا کردند، مردم ایران نیز اجازه نخواهند داد سناریوی نخ‌نمای‌تان، این بار در میهن ما تکرار شود؛ نه با رضا پهلوی، نه با بمب، نه با تحریم.
ایران، بر بنیاد معاهده‌ی NPT و اصول مسلم بین‌المللی، حق مسلم دارد که فناوری هسته‌ای صلح‌آمیز را در اختیار داشته باشد؛ حقی که نه به امضای کاخ سفید محتاج است و نه به تأیید ترامپ یا بایدن. این حق، ریشه در تاریخ پرفراز و نشیب ملتی دارد که برای استقلال، دهه‌ها ایستادگی کرده است.
آنچه شما را آشفته ساخته، سلاح هسته‌ای نیست؛ بیداری یک ملت است. ایرانی که فرمان نمی‌برد، کرنش نمی‌کند، و غرور ملی‌اش را به نان و دلار نمی‌فروشد. باید هم از غنی‌سازی او هراسناک باشید، چراکه این غنی‌سازی، تنها مربوط به اورانیوم نیست؛ غنی‌سازی غرور، هویت، و اراده‌ای است که هر روز ریشه‌دارتر و استوارتر در برابر شما می‌ایستد.
و اما در مورد دلقکانی چون رضا پهلوی که با رسانه و دلار غرب، خواب سلطنت پوسیده را می‌بینند، بگذارید به صراحت بگوییم: ملت ایران فریب نمی‌خورد. زخم دیکتاتوری پهلوی هنوز تازه است و حافظه‌ی تاریخی این ملت، هرگز آن دوران سیاه را از یاد نخواهد برد. خیال بازسازی آن نظام پوسیده، مضحک‌تر از تمام نمایش‌های بی‌محتوای رسانه‌ای شماست.
و آری، شعار «مرگ بر آمریکا» امروز زنده‌تر از همیشه معنا دارد. نه از جنس نفرت کور نسبت به مردم آمریکا، بلکه به‌مثابه‌ی برآیند آگاهی تاریخی یک ملت از توطئه‌ها، تحریم‌ها، کودتاها، ترورها و هر آنچه از سوی دولت‌های این کشور علیه استقلال ملت‌های آزاده طراحی شده است.
«مرگ بر آمریکا» یعنی پایان سلطه‌گری، دورویی، و جنایات مداخله‌جویانه‌ای که نام “آزادی” را یدک می‌کشند، اما بذر مرگ و ویرانی می‌پراکنند. یعنی پایان ریاکاری سیاست‌مدارانی چون شما که حتی متحدان خود را نیز قربانی مطامع اقتصادی و نظامی می‌کنند.
زنده باد ملتی که با صدای بلند در برابر ظلم می‌ایستد، از حق دفاع می‌کند و زیر بار هیچ یوغی نمی‌رود. ما درس ایستادگی و مقاومت را از تاریخ گرفته‌ایم. و اگر باز هم تهدید، تحقیر و تحریم را انتخاب کنید، بازنده‌ی این میدان، نه ایران، که کسانی خواهند بود که در فهم حقیقت، همیشه شکست خورده‌اند.
سجادی پناه
