یادداشت منتشره شده در روزنامه شرق به تاریخ شنبه ۲۸ فروردین ۱۴۰۰
آقای نوبخت در برنامه نگاه یک سیما حدودا دو ماه پیش فرمودند که امروز براساس معیارهای قدرت اقتصادی، ایران جزء 18 کشور بزرگ جهان است. مرکز آمار ملی ایران و دفتر سند آمایش سرزمینی هر دو به لحاظ ساختاری، زیرمجموعه جناب آقای نوبخت قرار دارند و این استقرار به درستی صورت گرفته است، زیرا بدون این دو اساسا برنامه ریزی برای کشور امکان پذیر نیست. به همین دلیل مسئولان ارشد نظام با اطمینان خاطر می توانند به صحبت های بالاترین مرجع آماری کشور یعنی فرمایشات جناب آقای نوبخت استناد کنند. اما زمانی که آمار دقیق، شفاف و بهنگام ازسوی «سازمان برنامه و بودجه» اعلام نمی شود حرکت و تصمیم گیری مدیران ارشد به مثابه رانندگی در جاده مه آلود تصور می شود که هر چقدر غلظت این مه بیشتر باشد، امکان اندازه گیری احتمال تصادف هم کاهش می یابد. در چنین شرایطی، اولین چیزی که قربانی می شود، چشم انداز و برنامه های توسعه کشور است. به روایت دستگاه های نظارتی متوسط اجرای شش برنامه توسعه بعد از انقلاب بین 30 تا 40 درصد ارزیابی شده است. مسلم است با وجود این نوع آمارها، تمام استراتژی های توسعه کشور، «مرده» به دنیا می آیند.
باعث تاسف است که سند آمایش سرزمین که ستون فقرات برنامه ریزی هر کشوری محسوب می شود، در مجموعه آقای نوبخت در ماه قبل تازه به تصویب می رسد و ایشان در هنگام رونمایی آن اعلام می کند که تدوین و تصویب این اسناد میراثی از سوی دولت یازدهم و دوازدهم برای دولت های آینده و نسل های بعدی است. به واقع اگر بنیان این سند را نیز همین نوع آمارها تشکیل داده باشند، آن وقت این میراث به زعم ایشان گرانبها به چه درد نسل های آینده خواهد خورد؟! در هر صورت سه حلقه آمار، برنامه ریزی و مدیریت از حلقه های توسعه یک کشور به شمار می رود. آقای نوبخت منتظر اصلاح و توضیح شما هستیم.
