آبونمان یا همان حق اشتراک، مبلغ ثابتی است که مردم برای دسترسی همیشگی به خدماتی مثل آب و برق پرداخت می‌کنند. اما وقتی این خدمات یا قطع می‌شود یا ناپایدار است، دریافت همان مبلغ، بدون هیچ تخفیف یا جبرانی، منصفانه نیست؛ بلکه به‌صراحت می‌توان گفت حق‌الناس زیر پا گذاشته می‌شود. چطور می‌شود برای چیزی پول گرفت که اصلاً تحویل داده نشده؟
در نگاه فقه اسلامی، «حق‌الناس» چنان ارزشی دارد که حتی از «حق‌الله» هم مهم‌تر دانسته شده است. ظلم به مردم—حتی اگر تنها یک ریال باشد—بار شرعی سنگینی دارد. بزرگان دین بارها گفته‌اند که در قیامت، نه مقدار ظلم، بلکه اصل ظلم است که محاسبه می‌شود.
در نظام جمهوری اسلامی، مسئولان فقط مدیر اجرایی نیستند، بلکه امانت‌دار حقوق مردم هستند. قطع مکرر آب و برق، یک مسأله صرفاً فنی نیست؛ این اختلال‌ها زندگی روزمره مردم را دچار مشکل می‌کند: از آموزش و بهداشت گرفته تا کار، آرامش و حتی جانشان. خسارت‌های این وضعیت، با یک “متأسفیم” یا وعده‌ی جبران قابل حل نیست. راه‌حل، فقط اقدام واقعی، دقیق و پاسخ‌گو است.
پیشنهاد می‌شود وزارت نیرو سامانه‌ای راه‌اندازی کند که هر زمان خدمات آب یا برق قطع شد، به‌طور خودکار مبلغ آبونمان کاهش پیدا کند یا بخشی از هزینه‌ها به مردم بازگردانده شود. این کار، فقط یک لطف نیست؛ اجرای عدالت شرعی، احترام به مردم و بازسازی اعتماد عمومی است که این روزها به‌شدت آسیب دیده است.
به‌ویژه حالا که قیمت آب از خردادماه ۲۸ درصد افزایش پیدا کرده، آن هم برای آبی که بعضی وقت‌ها اصلاً در لوله‌ها نیست! حداقل چنین اقدامی شاید کمی از فشار مردم کم کند.
*جناب وزیر نیرو؛*
این مسئله فقط یک بحث مالی یا مدیریتی نیست. شما در نظامی مسئولیت دارید که به نام دین اداره می‌شود. بی‌توجهی به حقوق مردم، فقط به اعتماد عمومی لطمه نمی‌زند؛ بلکه مسئولیتی است که در پیشگاه خداوند باید پاسخ داده شود.
سجادی پناه
